मधाचा पीर तो...

त्याच्या मनात मध होतं,
ओथंबून काठोकाठ...
मला पाहतांना,
माझ्याशी बोलतांना,
ओसंडायच ते
इतकं
की उमटायचच...

इतकं उचंबळून येणारं मध
संपेल कधीतरी...
म्हणून,
ती मिठास
राखून ठेवली
मनाच्या तळघरात...

त्या दूर...
त्याही नकळत...

आता,
आत्मधून...
जाणवत राहते ती मिठास
बोलले की त्याचे शब्द
बघीतलं की त्याची नजर...

मधाचा पीर तो

... माझ्याही आधी त्या तळाच्या पार
पेरा पेरात मध पेरुन गेलाय ...
__________________________

0 Response to "मधाचा पीर तो..."

Post a Comment